RAI 1 – MY STORY

May 12, 2020 | R.A.I.

Introduction

This is part 1 of a series entitled ‘RAI’, which is short for R.A.I. as ‘Radio Active Iodine’. It entails my story about the medical treatment with RAI. It is about why I got this treatment, and its consequences. All parts of the articles together could very well fit as a chapter in a book. The follow-up articles are about other conclusions that I have been able to draw from my experience with RAI.

Disclaimer: No medical diagnosis or form of treatment can be made with the help of this article. If you have complaints as described, use your common sense at all times and consult a conscious doctor. Nor do I provide medical advice. In a lecture I can share more about my own experiences and opinion.

Alas, the time has come to publish my experience with RAI in a more extensive form. Previously I have written this story for myself several times over the course of two decades. This was due to the structure of the story telling, which has been subject to constant change. It was due to me not fully comprehending the complexity of all matters involved.

Reflective Episode

My experience with RAI had to be seen from many perspectives, thus it was also a quest to define and formulate all related matters correctly. Simultanously I had to live through quite some challenges for such a prolongued time.

After this reflective episode (of around 20 years basically) the time has come to bring my story out in the open, and that moment is now.

My Medical Story

In July 1997 I was diagnosed with an overactive thyroid gland. This is a small organ at the bottom of the neck that lies over the trachea in the form of a mini shield. The doctor called the rapid action of my thyroid ‘hyper-thyroidism’. This word comes from the Ancient Greek word ‘hupér’ which means ‘over’ (in the sense of ‘overflowing’, or ‘too much’), and ‘thyroidism’ from ‘thyreoiedes’, meaning ‘shield shape’. Obviously the Greeks used to compare it with their armor at the time.

The medical term in Latin is ‘Glandula Thyreoidea’, and ‘glandula’ stands for ‘gland’. Since the thyroid gland also resembles a butterfly in shape, the organ is often referred to as butterfly-shaped in appearance.

The Doctor’s Diagnosis

According to the doctor, it turned out to be an auto-immune reaction. Due to certain antibodies present in the blood, the thyroid gland starts to work too quickly. This can make you feel really bad, including too fast of a heartbeat, weight loss, feeling rushed, being agitated quickly, trembling hands (which I only had a little bit in a later stage), and also pain behind the eyes and swelling of the eyelids (due to inflammatory reactions of the eye muscles behind the eye ball). I was prescribed thyroid inhibitor medicines. However, the thyroid gland started working too fast again as soon as I stopped taking the drugs.

Thyroid Ablation

After using this medication for a year and a half, doctors persuaded me to a definitive treatment. This is called ‘thyroid ablation’, a bit of a bizarre name for a medical treatment where the thyroid gets nuked basically. As the matter of fact, the word ablation is not in two of my English dictionaries. Most likely it is a designed fashion word derived from ‘ablaze’ which means burning strongly and uncontrollably, and ‘ablution’ the washing of the hands or body as part of a religious ceremony. It has been mainly used in medicine for the removal of biological tissue, usually by surgery but also by cutting with a laser or electrocautery.

In my case it included the intended destruction of the functioning of an otherwise perfect healthy thyroid gland. In order to do so I had to take a capsule with Radio Active Iodine (RAI) for thyroid ablation. The treatment proposal was completely against my feeling and intuition, and I was not in favor of it at all. However, it was said that continuing with the thyroid inhibitor medication was dangerous because it could alter the blood count. Since there was still limited internet around the year 2000, and I was also unfamiliar with patient associations in America, where I lived at the time (I’m Dutch from the Netherlands), I had no information to consider any other options.

Cheers!

So there I was, I sat somewhat timid on a stool in a small room in a large American hospital in Boston. The Asian MD handed the capsule on a small plate on a tray. This was the capsule with the radio active iodine in it, which I was supposed to swallow. She made sure her arms were stretched, as to stay away from the radiating capsule as far as she could. I’m not sure if she was wearing a white doctors coat, or if she had a lead apron to protect herself, as I can’t remember her appearance anymore, except she was nice looking and kind.

The capsule looked like a vitamin pill, oblong in shape and if I remember well it was two-tone colored. She suggested I should take the capsule, which I had to pick up with my bare hand from the dish and put in my mouth. The doctor gave me a white disposable plastic cup with water to swallow the capsule.

Jokingly I raised it in the air as if to toast, and said ‘Cheers!’. I hoped to give the loaded moment an optimistic twist. I was trusting the doctor here, the promises she’d made for me to get healed, based on the many similar treated patients she or the medical field had experience with succesfully for many years. I felt extremely odd and also scared with an alerted awareness, because I felt something was wrong, but I didn’t know what I was getting lured into, so I proceded.

The Sip

I took the capsule in my mouth and swallowed it with a large gulp of water as the capsule was kind of big. In Dutch language, the oral intake of the capsule with RAI is called ‘The Sip’, because in the past the radio active iodine was given in liquid form. I took a few small sips of water afterwards, as the plastic cup was only filled for 1/3th with water. And that was it.

Next, my then husband, our son and my radiant self went home by T. I felt it burn in my stomach. We were standing in a crowded subway heading towards Cambridge and I didn’t have something to drink with me to further flush the capsule. Later the doctor told me it wasn’t possible to feel anything from the radiation. But I did! And the capsule turned out to be a very bitter pill.

Six To Eight Weeks

The first 6 weeks I felt better than ever, which in retrospect was due to the pleasant side effect of a high dose of a prednisone course that I had to take during that time. The prednisone medication was needed to suppress inflammatory responses from the radiation. Prednisone often makes you feel very good, which I didn’t know then. So I thought, ‘Yes, that RAI treatment works perfectly!’ Doctor happy too. The form and dosage of radiation that I had been given lasts for 6 to 8 weeks, decreasing by half every eight days in effect.

Gained a Bit

But then it started. I felt increasingly sick and gained 20 pounds in two months. At first I thought this was because of the high prednisone cure, because an increase in appetite is a side-effect of it. It also increased cortisol level and thus increased fat deposits. Unfortunately, however, the increased weight after stopping prednisone wouldn’t budge in the months and years afterwards, no matter what diet I followed, or how little I ate.

60 Complaints

But the Medical Doctor had not promised me that. After all, I would feel good again and lead a normal life? Well, nothing could be further from the truth. In the years that followed, I adjusted my dose of thyroid hormone replacement every now and then, but that didn’t help much. I spent days, weeks, and months desperately searching the internet and patient forums for information about what could be the matter with me. The months turned into years.

To get an overview, I had written all my symptoms down: I now had more than 60 complaints, several of which alternated, and no doctor could help me. I had an allergy to cow’s milk proteins and soy since birth, accompanied by bronchial asthma and eczema, for which I once lived in an asthma center in Davos for a year, aged 17, after being seriously ill and bedridden for six months. But now, I felt miserable again, but in a completely different way.

Puzzle Pieces

Depicted below is a scinti-scan from someone who received RAI intravenously. The scan is made by Dr. G Boni from the university of Pisa. I found it on the internet ten years after I got ‘treated’ with RAI myself. Here you can see how the thyroid is irradiated, but hey, wait…. other organs as well!

What Organs Are Affected?

The organs that have absorbed the radioactive iodine here, are mostly glands with internal secretion, that assimilate iodine during metabolism. These are: the thyroid gland, the parathyroid glands (are very small), the pituitary gland, the adrenal glands, and organs which produce hormones and/or are covered with a functional layer such as the mucosa layer of the stomach, the esophagus and gallbladder, the epithelium of the duodenum, the pancreas which creates insulin and enzymes for digestion, the intestinal system, the bladder, the sex hormone-producing organs.

Could it End Up Somewhere Else?

I remember very clearly that I had asked my MD if the radiation could end up somewhere else in the body. ‘No,’ she said, ‘It will go through your blood for a moment, but it will all accumulate in your thyroid until it’s destroyed.’
But when I saw that image of the scinti-scan, and the explanation with it, many puzzle pieces suddenly fell into place. The RAI wasn’t certainly flowing through my body ‘for a moment’. The type of radiation I-131 I got, stayed there for around six weeks, slowly waning over time, the way the scinti scan shows.

Enough Indications

You can imagine that if several glands and organs have slightly diminished function, problems can quickly arise. And that was the case with me, which is why I had anything and everything tested over the years after ‘The Sip’. Hereby test results often deviated from the norm, but were not very worrying for the doctors.

For me, however, those were enough indications, time and time again, that there was more going on. And so they were puzzle pieces that I had discovered myself with the help of several online experts and specialists. Those were mainly fellow patients who themselves had a lack of thyroid- and/or other hormones, such as pituitary- and adrenal hormones. So I learned to analyse through symptoms, and also through having some of the related hormones tested, and other substances (such as B12, vit D etc.).

Personal Injury

Typically, labwork and some measurements were just below the reference value, or close to the lower limit of the reference values. However, one thing I was sure of: thyroid function was completely destroyed.

Hormonal Axes

But the thyroid gland and other glands with internal secretion are part of several ‘hormonal axes’. These are the glands that deliver hormones to the blood that respond to each other through registration and feedback or ‘feedback loops’ from the hypothalamus to the pituitary in the brain to several organs in the body.

They do this by reducing or increasing the release of hormones according to the needs of the body. Radiation can damage this feedback mechanism of all feedback loops of a hormonal axis, or more hormonal axes, as the tissues of glands and organs work less well.

This can be classified as ‘Injury due to radiation to glands with internal secretion, and to digestive organs that use iodine in their metabolic processes, such as the stomach, galbladder, intestines and pancreas.’

In a sense, you could describe the injury as internal burns, which, however, has not only partly burned the surface of glands and organs, but the radiation has also penetrated the tissues deeper because iodine is assimilated by red bloodcells and will go anywhere it is are needed.

And then it depends on how high the radiation dose has been, and how the condition of the body was at the time of administration, e.g. how much natural iodine was in the tissues present already, because this influences the effect of RAI. In hindsight I must have been deficient in iodine, as I had reduced my salt intake at the time.

More Symptoms

So after my ‘Sip’ -in this case me swallowing the radio active capsule with a gulp of water-, I got lots of symptoms, more than sixty. Among those were gaining weight (as described before), but also symptoms like mild hair loss, joint- and muscle pains and muscle weakness, and more. I will name a few.

Cartilage and Bones

For example, I got problems with my knees, back and neck (cartilage and bone building). I’ve developed a light but noticeable scoliosis over time and sometimes I experience backpain. This might have to do with low growth hormone (= a pituitary hormone), which labwork showed a few years after the radiation treatment.

It can also have to do with me not having sufficient calcitonin (a hormone the thyroid produces as well) and parathormone (a hormone produced by the parathyroid glands) which were also affected by the radiation. It can also be a hereditary factor, as my tall father had a light scolioses, but I don’t think so as I always had a very straight posture (at a young age I used to dance classical ballet a lot, and jazz and pantomime). It might also have to do with all factors together.

Heavy Periods

I also had heavy periods every month, from which I could thankfully conclude that my pituitary gland was still working properly, because this tiny organ also regulates the menstrual cycle. But my pituitary is probably partly functioning, because I was diagnosed with a low growth hormone later on, which is a hormone constructed in another part of the pituitary, which has a different type of tissue than the part that produces the sexhormones, probably more vulnerable to radiation.

Due to the severe bleeding with my periods (which as a side effect can also damage the pituitary), I had low Iron Hemoglobin blood count for a long time. My Ferritin values, which is storage Iron, were far too low (around 14). Once it was so low that the GP called me for a blood transfusion because of a ferritin level of less than <2.

I remember crawling over the floor from my living room to the kitchen that week. My son who was a toddler at the time had asked for a glass of lemonade. But for a moment I no longer had the strength to walk! My son who saw me crawling said, ‘Mum, you are acting weird.’ So I thought (with brainfog and all): ‘I’ve got to call my doctor again.’ (I didn’t take the blood transfusion though).

Other Complaints

Then, according to the gyneacologist, there was nothing wrong with the uterus. But the MD could not explain the cause of the long and heavy blood loss during menstruation either. I found out many years later it was due to low progesterone and probably other factors.

Anemia and Iron

For all those 24 years of testing (from 1999 to 2023), I always had low iron, low MCV (Mean Corpuscular Volume = the size or volume of the red blood cells = erytrocytes), low MCH = Mean Corpuscular Hemoglobin, Hematocrit (volume of red blood cells), etcetera.

I took iron bisglycinate tablets for years, self-financed, because the iron tablets that the doctor prescribed gave too many side effects, those aren’t good for the liver either.

After years of misery due to anemia, both caused by the RAI treatment and heavy menstruating which was also caused by RAI, a low amount of progesterone released in the uterus through an IUD turned out to be a solution. Unfortunately, I couldn’t handle other forms of oral synthetic hormonal treatment such as taking the daily ordinary birthcontrol pills as medication, to reduce menstrual bleeding (thus not for its actual purpose). No matter how small the amount of hormones in it, it would make me depressed.

Synthetic Progesterone, Estrogen and fillers

Tried them all, been there, done that. I feel much better on natural hormones! Must add though that I can’t handle synthetic chemicals as fillers in natural hormone supplements either. Too bad I spend so much money on it. But taking medication was all trial and error anyway, sometimes something worked, and then I would stick to that.

Heart Complaints

Another complaint that arose over time after treatment with RAI is a troubled heart that has had a lot to endure: fast beating (90 to 120 p/m, but sometimes also on the slow side (60 to 65), or irregular, regardless of whether my thyroid values are ‘hypo’ (too low), ‘euthyroid’ (balanced) or ‘hyper’ (too high). Over time I found out it was due to low potassium and sodium. Suppletion with these helps a lot, but of course I need to be optimally treated with thyroid hormones, otherwise nothing works.

Buddha Belly

My belly was also swollen due to an increase in belly fat and to this day it still feels slightly painful and tense. The tissue on my stomach and thighs and breasts (2nd half of the cycle ‘Masteopathy’) could hurt a little when touched and slightly pressed, but there have been a few episodes where it was really very painful.

Eye Complaints

I also suffered from pressure behind my eyes. That is an eye condition that can occur with both an underactive- but more often an overactive thyroid gland. And it occurs quite often after treatment with radioactive iodine, due to the sudden release of all stored thyroid hormones at once in the bloodstream. This can result in severe bulging of the eyes, a very difficult and challenging condition to deal with, for which multiple surgeries are needed. (thankfully I didn’t have them).

Two Booklets

I even wrote two brochure booklets about this thyroid condition and the thyroid eye disease, in collaboration with a professor endocrinologist and specialist ophthalmologist, which was published by a thyroid patient association. I was a board member of this organization with the portfolio PR and Information. I did this for almost four years. From this position I met and spoke to several people who unfortunately developed severe hypothyroidism after RAI, of which some also had these serious eye complaints, most of them especially after treatment with radiation. This meant that they had to undergo several major surgical operations afterwards. This Thyroid Eye Disease (TED) is a very serious condition with deep suffering involved.

So Miserable

I was also sensitive to bright light and shrill noises, and my skin became very dry, often with chapping in my fingers and heels (occasionally bleeding), which hurts when walking. Often I had disturbed nail growth with ridges or crumbling nails. I was often dizzy, light-headed, had hypoglycemias every day (and therefore had to consume sugar or carbohydrates frequently), and sometimes I still had brainfog and forgetfulness. And last but not least I suffered from a chronical total lack of energy.

Total Lack of Energy

Due to my weakening and lack of physical energy, simple activities are often tough, such as (long distances) cycling or hiking, as well as household chores or gardening. It took a long time to recover from exercise, ranging from one day to three days, oftentimes me being completely exhausted. I have then to rest on the sofa till my energy returns.

Sometimes my lack of energy also results in forgetfulness, poor concentration or memory loss, for example, forgetting an appointment once, or not being able to ‘hold’ information properly, as I call it. This is usually due to hypoglycemia, the cells aren’t getting enough fuel to function.

I have often found myself hanging in my chair e.g. behind my computer, or laying on the sofa, because I do not experience enough energy to keep me sitting or standing straight.

Muscle Strain

Since the RAI treatment, I always have muscle strains or fibromyalgia, even without exertion. It feels as if I have run a marathon for hours, or did intensive aerobics or weight lifting without any training beforehand. Walking the stairs has always been a strenuous exercise after I took the RAI-capsule, due to the muscles in my upper legs feeling very weak, sore and have a lack of strength therein. Even washing my hair in the shower has often been tiring because I had to keep my arms up, which I therefore had to let them hang in between while showering, to regain muscle strength.

Test Methods?

My low blood sugars usually suggested low cortisol and/or insulin resistance and/or low sugar uptake due to low MCV (volume of the red blood cells). If the thyroid function is too low, the adrenal function also goes down, which can also be related to those complaints. This is also stated on the package inserts of any thyroid replacement hormone, and doctors should know this.
By the way, in labwork results, my thyroid levels usually showed a ‘normal’ euthyroid state. However, the amount of thyroid hormone in the blood serum is measured, but not the absorption or action of it in the cells. (very important this).

Not Sufficient

Tests and labwork are often not sufficient, which has also been internationally confirmed by many thyroid patients. It has been scientifically substantiated for a long time by all kinds of doctors, patient groups and individuals, internationally for more than two decades now.

This has not yet led to better forms of treatment internationally, and unfortunately, not even through the writing of scientifically substantiated books and the signing of petitions by many patients (I estimate hundreds of thousands, probably even up to a million), and the conduct of legal proceedings by a few. Now, who or what will help for this vast suffering group then? Say it.

All Time Low

An absolute low point for me was when an MD called it ‘circumstantial evidence’ when my ‘free cortisol’ was way below the reference values. (With this my aldosterone was too high). These were previous test results from a private doctor’s office with international standards, and for whatever reason not taken seriously by another MD in a hospital when asking for a 2nd opinion to get my untreated complex condition officially acknowledged.

Alternative Lifesaver

However, if one walks around like this undiagnosed, and the cortisol (corticosteroid) would even go lower, there is a big chance that one will end up under the green sods within 24 hours. Thus my complaints were simply denied by medical doctors in hospitals (I’ve dealt with quite a lot of them), even though some of the labwork results were skewed, and often turned out differently, sometimes far below the reference range, but usually just slightly below the norm. So it turned out afterwards, that my adrenal glands were functioning less (including low cortisol, low aldosterone, low testosterone -which women have too!- and low DHEA, etcetera)

Two Different Causes

The explanation I have myself, is that very little is known about reduced functioning of the adrenals and other glands and organs due to injury from radio active iodine. There is also little known about the reduced functions of the several replacement thyroid hormones that are out there in the field, both the synthetic and natural versions.

These are two different causes for non succesful treatments, and for me it works double, because I have both. But measurements for this are simply not included as standard in the diagnostic protocols, nor in the treatment protocols post RAI. Hard to believe, but true. There is no medical protocol for RAI induced damage to glands and organs.

Throat Complaints

Unfortunately, the last 12 years or so, I can no longer sing well, while I liked to sing for hobby as a soprano and mezzo-soprano in a choir. It is as if my vocal cords now scratch when I want to get higher tones. But I also no longer sound tonal. I miss it enormously that I can no longer sing. I also sometimes have swallowing problems, or I quickly choke on eating or drinking, sometimes in my own saliva. My tongue often hurt when I was eating (especially after citrus fruits) and looked like the so-called red ‘beefy tongue’ which is a result of too low B12. (but eating red meat did not help).

I also had slight notches with a white border on the sides of my tongue, the so-called ‘tooth indents’, which according to a hormone specialist had to do with too low aldosterone, which, like cortisol, is also an adrenal hormone.

Tinnitus Ears

A high pitch tone tinnitus in my right ear is another of those debilitating symptoms, which I’ve now had for the past 11 years (editing this article once more in 2023). My ear drum was damaged as a result of medication for my ears which I got for inflammation after the infected liquid was succesfully removed by another MD (ENT specialist). I had to put a few drops of this medication in my affected ear and it burned like hell. Something wrong with that, but I continued with it for a while because the doctor had prescribed it. Blimey.

The inflammation was caused by being temporarily under-dosed with thyroid hormone, which resulted in edema. Edema is swelling of tissues due to increased fluids. It was also in my ears, like I had dived in a swimming pool and my ears filled up with water.

Mild Tinnitus

Sometimes it also feels like I have mild tinnitus in my left ear. This might be because tinnitus can also be caused by other various factors, including low iron, low thyroid hormone and low potassium, which I have all. Sometimes the tinnitus was really bad, while that was going on I have also had episodes with poor sleep. Once I didn’t sleep for three nights in a row, which was also due to a prolonged accompanying high heart rate (the latter I went through for months). This can occur with being severely underdosed on thyroid hormone (which many patients and some doctors do not know). Then Potassium and Magnesium will run down and oral suppletion can give relief with that. However, the underlying hypo thyroid and hypo adrenal function need to be addressed.

New Fillers

In time, I managed to find out by intensively searching online, that it was because of new fillers in the medication for me back then. These fillers absorb the thyroid hormone when they get moisturized (by the saliva). But not being able to distract the hormones from the filler was due to me having less gastrointestinal juices, I concluded afterwards.

Here’s the reason why: The stomac is the second organ after the thyroid, to radiate the longest after RAI has been administered. So my body has less capacity to disconnect the thyroid hormone from the fillers in the tablets. Bizarre, but true. And then the hypothyroidism becomes a dangerously sliding downward scale. It is dangerous, because initially one notices the hypothyroid symptoms, but since I had so many while the labwork was still fine, I assumed it was because of the weather, or low iron or low cortisol or whatever.

Hypo or Hyper?

In a sense I had a hypo- and hyper condition at the same time. And sometimes one hormonal deficiency was masked by another hormonal deficiency, so that diagnosis based on symptoms is only for an extremely skilled doctor, who uses special diagnostic methods of the functioning of hormones and the hormonal axes, and has made this his or her life’s work.

Summary of Complaints

Above is just a selection from a long list of complaints that I did not have before taking RAI. I could really fill a book with it. Basically, I felt much sicker than before the RAI treatment in my hyper-thyroid phase, although that was certainly no fun either. In fact, I was so hyper that my doctor advised against an international flight at the time.

For years in my hypo phase after RAI, I experimented with various replacement hormones and substances for the thyroid gland and other organs. I visited four different hospitals and four alternative doctors and a dietician (the alternative doctors and dietician do not reimburse all). I received supplementation for the other organs, such as for my adrenal glands, years of B12 injections (which did not help, because in retrospect my body was unable to convert that form of B12), many dietary supplements such as enzymes, B vitamins, zinc, selenium, etc. etc.

Legal Advice

And oh well, I had also obtained legal advice, but to no avail, because ten years after the date of a medical treatment it is no longer legally valid if you sue a doctor or authority for that. In my case that would have been very difficult anyway, because I had medical treatments on two different continents. But I don’t think that legal rule is correct. In this case, it requires an intensive study to understand the effects of RAI. And there was no proper informed consent given whatsoever.

And although I had a suspicion for those ten years, that besides my thyroid also other organs were affected, I had no evidence for the true cause of my complaints, besides slightly deviating labwork, sometimes far below the norm. But they were usually conveniently written off by all doctors as symptoms of an auto-immune disease. Well, try to convince a cat! Me no more!!!

Is There Proof?

By the way, to actually be able to prove personal injury by RAI, I reckon in hindsight, one has to get a scintiscan every week for 6 weeks after oral intake or intravenous injection, and the first 10 days every day. This is how you can prove how the radiation has distributed throughout your body, and for what strength and length of time. Another way is to closely monitor symptoms prior and after the treatment for many months and years, which would be great for empirical evidence and research as well.

Fillers in Medication

Incidentally, I got sick several times because of altered fillers in thyroid medications, and supplements (such as microcrystalline cellulose – E640. This is woodpulp, micronized in a laboratiorium, which I’ve read online can also enter the bloodcells. Once in they might not get out that easily, which leads to swelling of upper tighs and other tissues).

But only in hindsight did I learn to recognize the dangerous slowly downward sliding scale of the hypothyroidism, which can lead to death when not treated. I did take 8 different variants and combinations of thyroid medications over the years, because I didn’t know what the cause of them not properly working was.

Was it me, was it the quality of the medication, such as the freshness (e.g. how long have they been on the shelves?), or the quality of the fillers, or a combination of it all? I’ve spend weeks and months and years online searching! It has happened that the manufacturer suddenly changed the fillers without notice, which again gave me an adrenal crisis. By the way, multiple E-numbers that end up in our food nowadays, and in many supplements, can also cause such complaints. Know what you eat so to speak.

B12, enzymes, conversion, low pH etc.

Anyway, because my stomach was also injured, I have a B12 deficiency for the rest of my life. When tested, I also found myself frequently having a low pH in blood and urine, having seriously low vit D levels, low magnesium, calcium, enzymatic function, etc, etc. And, as stated previously: my stomac produces lesser gastric juices to properly digest the cellulose filler in the thyroid hormone medication and other supplementation tablets.

Uptake and Conversion

Thus I can’t detach it from the thyroid hormone, causing the effect of the drug to decrease. Nevertheless, labwork shows perfect or even high values! (By the way, this microcrystalline cellulose is designed in laboratories). And another filler based on calcium is also very bad since it absorbs the thyroidhormone as well. Most doctors and pharmacists KNOW thyroid medication has to be taken seperatly from calcium supplements. Then why do they use it as a filler? I also had problems converting the thyroid medication, which can be related to many other factors as well (selenium, iron, low enzymatic functioning, no T3, low cortisol, etc.).

Low Finances

Because I was no longer able to work 40 hours a week, and had no partner with an income, nor savings, I was in a low financial status. And unfortunately most of the medication and supplements that made me feel better were not reimbursed by my health insurance fund. These include a good quality Magnesium, Calcium, Vitamin B12 tablets in easily absorbable form (methyl, adenosyl), Vitamin D3, Potassium, Enzymes, natural Progesterone, Estrogen, and so on. I have to take these for the rest of my life probably, because my body isn’t obviously generating or processing enough of it.

Several Sizes Wardrobes

In the attic there have been 30 bags for years with nice clothes in all sizes ranging from size 36 to 52! (The latter 50 sizes only when I was on a high dosage of prednisolone). Every time another size came in, I was forced to replace the entire wardrobe. This turned out to be very expensive, especially because we have four different seasons in the Netherlands (which can vary from cold winters to hot summers and everything in between).

It includes: New jackets (summer jacket, winter jacket and rain jacket), also for: new pants, blouses, sweaters, t-shirts, underwear and bras and even new boots in the last sizes. In short, my wardrobe had to be renewed time and time again. Added to this was spending extra money to purchase life-saving medicines and supplements that were not prescribed because of a refusing doctor and/or were not reimbursed by the health insurance fund. (other means, such as asthma medication did).

Damage Claim?

All that severely limited me financially. I once made a calculation and think that I have certainly suffered €100.000,- of damage in the 21 years after this medical treatment with RAI. Not sure if this includes the emotional damage it has caused me! (I’ve lost the list with the calculation on it). However, in this way I have lived below the poverty line for 21 years, without anyone having any idea (except for my immediate family and friends).

Thanks to my mother’s two decades of help, I managed to survive. I have often been able to borrow money from her to pay my fixed costs. And I am extremely thankful for having food, a wonderful house with yard, heating, and decent clothing all those years, something that used to be a guarantee if one lives in the Netherlands (the small country that I’m born), but not so in many other parts of the world.

Natural Beauty

True beauty is on the inside, the expression says, but it’s certainly no fun when one’s own natural beauty, including posture and facial expression (for instance weight gain, eyes slightly bulging, puffy face, brittle hair), changes to the detriment. That is perhaps what I worried about most all these years, and every day, because if you are not feeling well, and you also look that way, it does not really promote self-confidence.

Also physically from the inside, organs might be more fat as well, which is not a healthy thing. But I could not help it, the fat burning just didn’t work properly!

The Outside World

My illness, or post radiation sickness as we may call it, is usually not visible to the outside world, because I can still cycle (on an e-bike now), and walk. But often I have to recover on the couch for a few hours after exercise, and that’s all the lost hours, days, weeks, months, and years that outsiders have never seen, just those who lived in my house. I can come across as cheerful, happy and energetic, which I am at that moment, and even do physical work such as gardening on good days, and then collapse completely when I return home. Sometimes I have to recover two or three days after heavier physical exercise.

Incomplete Metabolism

This also happens after eating heavier food (large proteïns, processed fats, starchy starches), that I can no longer digest on a microscopic level. Apparently my body is unable to regenerate the consumed substances for energy production as quickly as is the case under normal conditions. It seems to be less able to break the food down to phytonutrients or something like that. All this leads to poor processing and reduced absorption of nutrients. Last year I also had eight gallstone colics and that is no fun! Hence I appear to have a slightly decreased bile function (only small gallstones), which also leads to a less strong digestion.

Mental and Psychological Impact

The years of struggle in dealing with the consequenes of RAI, has certainly had an impact on me. I had to learn mentally and psychologically to take time for myself to deal with this injury and the lack of medical and financial help. It has also been a process of mourning for the loss of my health and the quality of my life for the past 24 years, a period that is supposed to be the best years of an adult life, where you can experience 100% power of your life. Well, oftentimes it felt like 60%, and there were many episodes where it was even lower.

In addition, I also had to deal with a lot of adversity in the social emotional field, due to certain events in my life, such as a divorce. When you are already sick, it requires even more strength than usual.

It was also usually painful when I expressed my sadness about my condition (when I couldn’t pretend to be okay), or informed others about my health status. I often came across as a complaining person, or like a hypochondriac, even more so when they saw me cycling or gardening afterwards. They couldn’t see the muscle pain and total weakness I was going through while performing a bit of physical labor.

NDE’s

Interestingly, due to my illness I also had several ‘Near Death Experiences’ (NDE’s), which of course also had an impact. The first one I had was not RAI related. This was when I was 16 years of age, and suffered from prolongued astma and a shortage of breath. I was bedridden for more than half a year and almost died, my spirit left my body and I knew myself laying in the bed while I was with my back against the ceiling. When realising this, with a shock I came back to my body. The next week or so someone rang our door to collect money for an Asthma association. This lady was a boardmember of at the time. Because of her I was finally sent to Davos in Switserland to recover in an asthma sanatorium. At the same time I was diagnosed with an allergy for dairy and soy by a naturopath and got a special diet. Those two events, the Naturopath and the prestine air in Davos helped me to recover within a year.

The Skippy Ball

The 2nd and 3th NDE’s were RAI related. The 2nd were several experiences which are a bit complex to describe, so I won’t for now. The night of my 3th NDE I visited the hospital at the nightly doctor’s office. My mum and brother had brought me by my brothers car.
I had several serious complaints, and had received labwork in the emergency room, but they couldn’t find anything, my thyroid levels were fine. I asked them to test my cortisol and aldosterone levels, as I told them I also had adrenal issues, but they didn’t want to, neither when I begged them to test me. I was sent home after weeks of rapid heartbeat (90 to 120 beats per minute) and being completely exhausted. I had to drink sugary drinks to keep my bloodglucose up which I told them too.

Then at home again early in the morning, went back to bed and got the 3th NDE.
I floated over the ocean. My body was draped over a skippy ball, with my belly on the ball and around the ball my face, arms and legs hanging downwards. This was because I had no more strength to lift them up. All energy had left me, as with complete exhaustion.

Shimmering Diamonds

The ocean looked like it was lighting up, as if every drop was a shimmering diamond, and I felt releived of all pain and exhaustion. I was told it is the ‘life’s ocean’. But I was also told that if I would continue, I couldn’t come back. I had to decide. When I looked back over my shoulder I saw the shore line, and there were two men sitting on a terrace, on some kind of a seafront promenade so to speak, beckoning me back. I didn’t know these men.

Then I thought of my beloved ones. All of them I could leave behind, even my mum although that would be very tough for her. But I’ve had so many ailments for such prolongued time, that enough was enough for me!
However, I couldn’t leave my 15 year old son, a child at that age certainly needs his parents, and for more than 10 years he was raised by me as a single parent. He would be left alone without me.
So I decided to not continue further floating over the enlightend ocean -although every cel in my body wanted to-, as I knew I would soon approach the veil between the seen and unseen world. And if I would pass that veil, then there was no return for me.

Then I came back in my body, and within moments all the pain and exhaustion came back even more severe. But somehow I fell asleep for one or two hours or so. The next morning I was called from abroad by my private doctor who shared with me that some of my labwork was completely out of whack, I was in danger and he sent a prescription by fax to the nearest pharmacy the same day. This saved my life.

So said, because of my chronic illness, and all my experiences with it, on the one hand I am constantly aware of the finite nature of Earthly life, on the other hand I have been able to find comfort in those NDE experiences themselves. Now that I have decided to bring this story out, it also gives me satisfaction in a sense, because it has also given me many insights, which I would like to share with the world. Because…. is there more to it?

Is There More To It?

Yes. There is. For example, I now see much more of the danger of nuclear energy than the average person, because I myself have experienced what a little bit of nuclear waste can do to you. Because that is what the radio-active iodine is: nuclear fission waste. Hence I want to warn every patient to not get injected with it or orally absorb it, and warn doctors to stop these barbaric medical treatments, as seriously, non of them has had any clue as to what they were doing.

Apolgies?

Which reminds me to inform you that not one single medical doctor in the last 23 years (and I’ve met many), has ever apologized to me for the failure of the medical treatment and the medical system they represent, and the serious harm it has caused, nor for the lack of a proper medical protocol for treating patients with internal injury from radiation. However, all of them have earned a good salary over the years with ‘helping’ me. Yeah, right.
I will continue with this in RAI part 2, which is technical a bit. But if you’ve already read it up to here… (hahaha).

Next:
RAI 2 – WHAT IS IT?
– – – – – – –
RAI 3 – NUCLEAR ENERGY
RAI 1 – MY STORY

Back to MENU

Summer 2019, by a very curious coincidence, the sun just shone on my camera, or watch strap, at the time of taking this photo, reflecting it on the area in my neck at the site of the thyroid gland. You would almost think that this is still radio active … But that is not possible 21 years later. Maybe such a phenomenon is just a little miracle?

RAI 2 – WHAT IS IT?

May 11, 2020 | R.A.I.

Will be translated in English – Allereerst dien ik te vermelden dat ik geen stralingsdeskundige ben, en deze informatie bij elkaar heb gesprokkeld via internet, met wat feed-back hier en daar, in een poging om de medische behandeling met RAI die ik heb ondergaan in een logische samenhang te begrijpen, én te kunnen presenteren aan andere leken. De inhoud van dit artikel zal daarom de komende tijd wellicht nog gecorrigeerd of aangevuld kunnen worden met nieuwe informatie.

Radium
Zoals je misschien uit -RAI-1 Mijn Verhaal- hebt kunnen opmaken, ben ik niet zo’n voorstander van radio actieve straling. Maar er is wel een ander soort radium-straling waar ik helemaal idolaat van ben, en dat is de zon!

I LLLLOOOOOOVVVVVVEEEEEEE IT!

Oké en dan nu een beetje technisch…

Radio-actief jodium
Dit artikel gaat over het isotoop Radio-actief jodium. En voor degenen die dat nog niet weten, isotopen zijn de benoemingen van chemische elementen uit het periodiek systeem.

Dat is ook terug te vinden in de betekenis van het woord. ‘Isotoop’, stamt uit het Grieks: ‘isos’ = ‘dezelfde’ en ‘topos’ = ‘plaats’. Hiermee wordt aangegeven dat verschillende isotopen van één en hetzelfde element, in dit geval de stof jodium, dezelfde plaats innemen in het periodiek systeem.

Jodium Isotopen
Van de stof jodium is er maar één isotoop dat in een natuurlijke samenstelling op Aarde aanwezig is. Deze wordt omschreven als ‘I-127’. Dat staat voor Iodine-127. (Iodine is het Engelse woord voor Jodium). Daarnaast zijn er 26 radio-actieve isotopen van jodium door mensen geproduceerd. Deze worden ‘radio-isotopen’ genoemd, waartoe ondermeer de I-123 en I-131 behoren. Dit zijn twee gangbare vormen van radio-actief jodium welke voor medische doeleinden worden gebruikt, en derhalve ook worden beschreven als medische isotopen.

Misschien ook nog interessant om te vermelden, is dat het langst levende door mensen vervaardigde isotoop van het element jodium, I-129 is, volgens wikipedia met een halveringstijd van 15,7 miljoen jaar, waarna het vervalt door β-verval naar de stabiele isotoop xenon-129.

Iodine
Zoals eerder geschreven, de ‘I’ van de afkorting voor de jodium isotopen staat voor ‘Iodine’, het Engelse woord voor Jodium. Doorgaans wordt de Engelse ‘I’ ook als afkorting internationaal gebruikt in de wetenschap voor de omschrijving van het element, en hanteren we dat ook voor dit artikel. In het Nederlands wordt het echter ook wel met de J van Jodium aangeduid.

Tevens is in het Engels de afkorting voor Radio Actief Jodium dus ‘RAI’, wat staat voor Radio Active Iodine.

Jodium en de schildklier
Het Engelse woord ‘Iodine’ is overigens afkomstig van het Griekse ‘iodius’ wat ‘violet’ betekent en verwijst naar de kleur van jodium als dit verdampt. Jodium is een van nature voorkomende stof en voor de stofwisseling onmisbaar. Jodium concentreert zich in de schildklier aangezien dit orgaan als een soort mini-fabriekje schildklierhormoon produceert met behulp van jodium. Dat doet het door jodium en eiwitten uit onze voeding afkomstig, verteerd en opgenomen in het bloed, in de schildklier aan elkaar te koppelen.

T3 en T4
Door dit proces worden verschillende moleculaire-samenstellingen van schildklierhormoon geproduceerd, die alle een specifieke werking in het lichaam en celmetabolisme hebben. De twee voornaamste daarvan worden omschreven als ‘T3’ en ‘T4’. De T verwijst naar het aminozuur ‘Tyrosine’, wat als eiwitonderdeel de bouwsteen vormt voor de twee soorten schildklierhormoon ‘Thyroxine’ (T4), en ‘Tri-iodo-thyronine’ (T3). Het woord ‘Thyreoiedes’ begint overigens ook met een T, het stamt uit het Grieks en betekent schild, n.a.v. de vorm van de schildklier. Dus die T staat voor het eiwit onderdeel van het schildklierhormoon moet je maar denken.

Het getal 3 of 4 achter de T verwijst naar het aantal jodium atomen wat aan het aminozuur Tyrosine gekoppeld is. De verschillende getalcombinaites, om het zo maar even te zeggen, hebben ook een verschillende werking die alle benodigd zijn voor een goede stofwisseling. Maar dat is weer een boek apart, of beter gezegd, er zijn gigantisch veel boeken over de werking van de schildklier geschreven. Hele goeie op het gebied van T3 zijn die van Paul Robinson, zoals het eerste boek wat hij schreef: ‘Recovering with T3’.

Calcium huishouding
De schildklier maakt overigens ook nog een andere stof aan, te weten Calcitonine (helpt opname van calcium in de cellen en remt de afbraak van botweefsel). Er zijn rondom de schildklier ook nog miniscule bij-schildkliertjes die de stof Parathormoon produceren, deze helpt bij de opname van calcium in de botten. Beide stoffen zijn dus verantwoordelijk voor de calcium huishouding. Schildklierhormoon wordt door alle cellen in het lichaam opgenomen, en concentreert zich in ondermeer de maag, klieren met inwendige secretie, en andere organen en weefsels.

Stabiel atoom
Nu dan even richting het radio-actieve gedeelte. Een atoom is de kleinste bouwsteen van materie, en dus ook van onze weefsels.
Normaal gesproken vormen in een atoom de Protonen en Neutronen samen de positief geladen (+) atoomkern. De negatief geladen (-) Elektronen zweven daar omheen in een stabiele toestand. Wanneer + en – in balans zijn is een atoom neutraal. Dat wil zeggen dat de celkern en de omhulling elkaar in evenwicht houden.

Radio-isotoop
Dat is dus niet het geval bij de radio-isotopen van radio actief jodium, welke van nature niet op Aarde voorkomen. Deze zijn door mensen vervaardigd en onstabiel gemaakt waardoor de Protonen en Neutronen in de celkern en de Elektronen er om heen in de schil van de atomen, niet meer in evenwicht zijn met elkaar. Daardoor zijn de isotopen radio-actief geworden. En die zijn dan ook van een geheel andere orde.

Radio actieve stoffen zoals Jodium I-131 en I-123 worden echter als medische isotopen ingezet. Er worden ook medische radio-isotopen van andere stoffen gemaakt (zoals kobalt, erbium, iridium, goud, fosfor, strontium, enzovoort), maar die worden in dit artikel niet besproken aangezien wij ons toespitsen op RAI).

Atoommassa
Waar staan de getallen 123 en 131 achter de ‘I-‘ voor? De getallen geven de atoommassa aan van het chemische element. Zoals eerder geschreven: elk atoom bevat een celkern met daarin protonen en neutronen. Om de massa van de celkern heen zweven in een wolk de elektronen. Het aantal protonen in de celkern bepaalt de chemische eigenschappen van het atoom, wat is onder gebracht in atoomnummers. Het chemische element jodium bevat 53 protonen in de celkern, wat daarmee dus tevens het atoomnummer van jodium is.

Het aantal neutronen in de celkern van verschillende jodium stoffen kunnen echter van elkaar verschillen. I-131 bevat naast de 53 protonen, 78 neutronen in de celkern. De protonen en neutronen bij elkaar opgeteld vormen de atoommassa (53 + 78 = 131). Dus 131 is de totale massa van de celkern. In het geval van I-123 is de atoommassa 123 (53 + 70 = 123). Volg je het nog? Ja het duurde bij mij ook even…

Jodium radio-isotopen
Verschillende radio-actieve jodium isotopen zoals Jodium I-131 en I-123 ontstaan door kernsplijting van zwaardere elementen in de kernreactoren, zoals de splijtingsstoffen Uranium en Telluur. Bij beide stoffen gebeurt dat door de celkernen middels neutronenbestraling te verzwaren, waardoor de cellen uit balans raken en gaan stralen.

Als ik het goed heb begrepen kunnen van ander splijtingsmateriaal de celkernen ook met protonen bestraald worden (waardoor de chemische samenstelling veranderd) en worden bij weer andere stoffen juist middels straling de elektronen rondom de kern weggeslagen dus verwijderd, waardoor een atoom ook onstabiel wordt, zowel bij de volledige verwijdering van de elektronen als een gedeelte ervan.

I-123
Jodium I-123 of ¹²³I is een onstabiele isotoop. Het is een halogeen (gasvorm) en hoopt zich in het lichaam op in de schildklier en andere jodium verwerkende weefsels. Het wordt voor medische doeleinden gebruikt in de nucleaire geneeskunde. Middels deze radio-actieve stof worden bijvoorbeeld kankercellen in het lichaam opgespoord of wordt het gebruikt als lage dosering voor een schildklier-uptake scan (waarbij de productie capaciteit en de omvang van het orgaantje wordt gemeten). I-123 wordt intraveneus toegediend en vervolgens getraceerd met behulp van een speciale gamma camera.

Op Wikipedia org wordt omschreven dat I-123 ontstaat uit xenon-124 door het te bestralen met protonen. Hierdoor gaat het wegens afgifte van een neutron en een proton over in xenon-123, of het gaat over onder afgifte van twee neutronen in cesium-123 ook omschreven als ¹²³Cs. Dit cesium-123 vervalt zelf ook tot xenon-123. Deze isotoop bezit een halfwaarde tijd van 2 uur en vervalt verder tot jodium I-123.

I-131
Jodium I-131 of ¹³¹I, wordt als natrium-jodide zowel voor diagnose als behandelmethode gebruikt. Het is een onstabiel radio-isotoop en is een afvalproduct van kernsplijting van uranium (U-235- 3%), wat tot stand komt middels bestraling met neutronen van de celkernen. I-131 komt ook vrij bij de splijting van hoogverrijkt Uranium (HEU-> 20%). U-235 bevat volgens wetenschappers een halfwaardetijd van 703,8 miljoen jaar.

Het nuclide zendt zowel bèta- als gammastraling uit, maar straalt grotendeels met bèta straling voor zo’n 90%. De bèta’s vernietigen o.a. verschillende soorten (schildklier) tumorcellen, en worden ook ingezet bij een te snel werkende- of vergrote schildklier.

De gammastraling is de stralingsvorm wat het jodiumhoudend weefsel zichtbaar maakt onder een gamma-camera. De radio-actieve vorm Jodium I-131 kan echter als deeltjes-bètastraler mutaties veroorzaken in het DNA (dus ook van gezonde cellen), en in grotere hoeveelheden leiden tot de dood.

Voor de productie van I-131 wordt volgens stichting Laka.org echter doorgaans het metalloïde Telluur-130 (Te-131 of ¹³¹Te) gebruikt, waarvan de celkernen eveneens bestraald (of ‘gebombardeerd’) worden met neutronen. Telluur is een bros metaalachtig mineraal en een vrij zeldzaam element dat meestal in gebonden toestand in de natuur voorkomt (zoals het mineraal Calaveriet).

Het aantal neutronen bepaalt echter onder meer de stabiliteit van de kern. Door het toevoegen van extra neutronen middels straling, neemt de + energie toe in de celkern. Deze is nu in plaats van neutraal, verworden tot een met surplus positief geladen atoom of molecuul. Er is nu immers méér + dan – energie.

Ionisatie
Bèta straling wordt ook wel ioniserende straling genoemd. Wanneer een atoom uit balans is geraakt, gaat het een evenwicht zoeken omdat het alleen kan functioneren in neutraliteit. Dat doet het door extra elektronen buiten zichzelf te zoeken, het wordt er als het ware naar toe getrokken (de tegenpolen + en – trekken elkaar aan). Het wil weer in evenwicht raken met de verzwaarde atoommassa in de celkern.

Hierdoor raakt het in beweging, maar heel sterk één richting uit, waardoor het simplistisch uitgelegd z’n evenwicht kwijt raakt. Het valt als het ware om en blijft met hoge snelheid rondspinnen in de zucht naar elektronen. Dit veroorzaakt wrijving, en daarmee dus hitte of straling.

Nu is de instabiele atoomkern veranderd in wat een ‘ion’ wordt genoemd. Dit is een uit balans geraakte atoomkern, die pulserend elektromagnetische straling afgeeft met een hoge frequentie. Dit wordt dus ‘ionisatie’ genoemd. De stof is daarmee ook halogeen geworden, het verkeert in een luchtige toestand door de snelle beweging, als een gas, omdat het in verhouding minder elektronen heeft dan het surplus aan neutronen in de celkern.

De ionisatie veroorzaakt ook wrijving in de omringende atmosfeer van het atoom of molecuul. Deze wrijving is voldoende om door het ontstane elektromagnetische vacuüm, elektronen van naburige atomen aan te trekken. Als de straling sterk genoeg is, zal deze zelfs de elektronen van de naburige atomen verwijderen door de sterke electromagnetische aantrekkingskracht. Dit is dus Bètastraling, een ioniserende straling van beta deeltjes die elektronen of positronen afgeven.

Deze ioniserende atomen zijn doorgaans zeer reactief en reageren met elk atoom of molecuul dat toevallig in de buurt is. Bij nóg sterkere straling wordt zelfs de kern van naburige cellen gesplitst. Dat is een ioniserende radio-actieve kettingreactie en spreken we van kernsplijting.

Afhankelijk van de stralingssterkte en de werking van ionisatie tijdens het verval, kan ionisatie cellen vernietigen (volledig opbranden), beschadigen (de celwerking is verminderd), maar ook leiden tot mutatie (de cel is beschadigd maar kan toch nog functioneren, zij het in gehavende vorm, en zich als zodanig ook nog delen of vernieuwen, maar is dan energetisch verzwakt, waardoor ongezonde celgroei kan ontstaan).

Verval
De halfwaardetijd of halveringstijd, wat het radio-actief verval is, hangt af van de sterkte van de straling. Het medisch isotoop I-131 heeft een halfwaardetijd van 8 dagen. Dat betekent dat na elke 8 dagen, de straling voor de helft afneemt. Daarna straalt het voor precies de helft van de stralingssterkte weer 8 dagen, en daarna voor een kwart, enzovoort, tótdat de straling stabiel is geworden en uitdooft. Tijdens dat proces vervalt I-131 naar een andere atoomsoort, het isotoop xenon Xe-131, en is daarmee weer stabiel geraakt. Dit is vanzelfsprekend ook een halogeen, met miniscule kleine reststofdeeltjes. Hoe en of dit gas het lichaam verlaat is niet bekend.

I-131 en I-123 zijn dus halogene ioniserende stoffen die zijn vrijgekomen bij kernsplijting van Uranium of Telluur en zijn daarmee in feite een afvalproduct. Deze stoffen komen ook vrij bij kernrampen (zoals in 1986 nabij de stad Tsjernobyl in de Oekraïne & Rusland, en in 2011 in de provincie Fukushima te Japan). Daarbij komen eveneens cesium Ce-134 (halfwaardetijd 2 jaar) en cesium Ce-137 (halfwaardewijd 30 jaar) en Strontium-90 vrij (halfwaardewijd 29 jaar). Het I-131 ontstaat hierbij ondermeer ook na het radio-actief verval van telluur-131 (Te-131 of ¹³¹Te).

C-137 en Sr-90
Na de kernramp in Fukushima is een hoog percentage beschadigde schildklieren onder de bevolking gemeten. Bij het ontwikkelen van jonge mensen kan het zowel de fysieke als de mentale groei belemmeren. Bij volwassenen veroorzaakt straling een zeer breed scala van bijkomende aandoeningen, waaronder kanker.

Cesium-137 verspreidt zich door het hele lichaam, maar heeft de neiging zich op te hopen in de spieren, het heeft een affiniteit met kalium. Strontium-90 bootst calcium na, wedijvert ook met magnesium (het zijn elkaars antagonisten) en hoopt zich meer op in onze botten en ook de ruggegraat.

Meeteenheden
Er is een internationaal systeem van SI-eenheden en voorvoegsels (SI Units en Prefixes), welke officiële status heeft gekregen, en is aanbevolen voor universeel gebruik door de Algemene Conferentie over Gewichten en Maatregelen.

Hierin zijn opgenomen diverse meeteenheden voor diverse vormen van straling, zoals curie, rad, rem, roentgen, gray, sievert, coulomb. Bovendien komen deze in verschillende doseringen zoals tera (T), giga (G), mega (M), kilo (k), centi (c), milli (m), micro (µ) en nano (n).

mCi en Mbq
Ik beperk mij tot de eenheden waar ik met mijn medische behandeling mee te maken heb gehad. Dat zijn Millicuries (mCi) en Becquerels (Bq). Millicuries (mCi) worden in het SI Unit systeem beschouwd als een algemene unit en zijn de Engelse meeteenheid voor radio-activiteit. Eén Curie is de hoeveelheid van een radioactieve stof die met een snelheid van 3,7 x 1010 desintegraties per seconde vervalt.

The International System of Units for Radiation Measurements geeft weer:

Common Units: Radio-activity: curie (Ci), Absorbed Dose: rad, Dose Equivalent: rem, Exposure: roentgen (R).

SI Units: Becquerel (Bq), Absorbed Dose: gray (Gy), Dose Equivalent: sievert, Exposure: coulomb/kilogram (C/kg).

Volledigheidshalve plaats ik hier ook de technische definite zoals ik dit op internet gevonden heb, veel info op de website van
The International League Of Atomic Women:

Een millicurie (mCi) Is een decimale fractie van de gedeprecieerde niet-SI-eenheid van radioactiviteit gedefinieerd als 1 Ci = 3,7 × 10¹⁰ verval per seconde. Eén curie is ruwweg de activiteit van 1 gram van de radium-isotoop ²²⁶Ra.

Een becquerel (Bq) Het aantal atoomkernen dat per seconde radio-actief vervalt. Bq is de SI afgeleide eenheid van stralingsactiviteit. De Bq wordt gedefinieerd als de activiteit van een hoeveelheid radioactief materiaal waarin één kern vervalt per seconde. De becquerel is daarom equivalent aan een inverse seconde, s⁻¹.

Mijn dosering I-131
Voor de definitieve behandeling van mijn te snel werkende schildklier heb ik toendertijd in Amerika 18 Millicuries I-131 toegediend gekregen. Dat is voor de Europese meeteenheid 666 MBq (wat ik ten tijde van de inname niet wist). Voorheen had ik overigens al twee keer een schildklier-uptake scan gehad in Nederland, wat wordt uitgevoerd met het I-123, wat een halfwaardetijd van 8 uur heeft. In totaal heb ik dus méér straling binnen gekregen dan de genoemde dosering.

De Millicuries zijn overigens vernoemd naar de dubbelvoudige nobel prijs winnaar Marie Curie (1867-1934) die tevens de benoemer van ‘radioactiviteit’ is. Zij werkte samen met haar echtgenoot en mede nobelprijs winnaar uitvinder Pierre Curie. Om het gedrag van Uranium en Thorium te beschrijven baseerde zij radio-activiteit op het Latijnse woord voor zonnestraal ‘radium’ of ‘radii’.

Norm radium-emissies
Zij behaalde ook het recht om een internationale norm voor radium emissies te definiëren. Een dergelijke norm was essentieel voor een efficiënte radium industrie en uniforme medische toepassingen. De maatregel die zij instelde, werd aanvaard door de internationale wetenschappelijke gemeenschap, die het de ‘Curie’ noemde.

Zij en haar echtgenoot moesten echter op latere leeftijd hun door velen bejubelde magische uitvinding met de dood bekopen, omdat zij en vele anderen, onkundig van de bijwerkingen van radio-actieve straling, hier onzorgvuldig mee waren omgegaan. In een brief schreef zij vlak voor haar sterven aan haar nicht in 1886:

“My plans for the future? I have none….I mean to get through as well as I can, and when I can do no more, say farewell to this base world. The loss will be small, and regret for me will be short….”

Het heeft voor mij als auteur van dit artikel en ervaringsdeskundige een soort nostalgische waarde dit te lezen, en het sentiment is mij niet geheel oneigen. Evengoed probeer ik uit elke dag het beste te halen, en van alle mooie momenten die het leven biedt te genieten. Ook al is de letselschade door straling voor mij met enige regelmaat zwaar te dragen (elke dag wel), er is nog steeds véél waard om voor te leven.

In deel 3 ga ik verder in op de gevolgen van radio-actieve staling voor de natuur en onze maatschappij.

RAI 1 – MY STORY
RAI 2 – WHAT IS IT?
NEXT:
RAI 3 – NUCLEAR ENERGY

Back to MENU

En dan ter afsluiting van deel twee nog even het motto van de website van The International League Of Atomic Women:

“We may as well move forward, because we can’t go back”.

RAI 3 – NUCLEAR ENERGY

April 18, 2020 | R.A.I.

Will be translated in English –

I-131 bij een kernramp
Bij een kernramp komt I-131 vrij. Dat is waarvoor de jodiumpillen door de overheid worden verstrekt aan burgers die in een gebied rondom een kerncentrale leven. Is dat echter afdoende? Inderdaad is de schildklier het orgaan dat als eerste jodium opneemt om dit te koppelen aan eiwitten uit het bloed. Dat is voor de productie van verschillende vormen van schildklierhormoon.

Maar ook andere organen nemen schildklierhormoon en daarmee jodium in hun stofwisseling op. Want Jodium is van belang voor de stofwisseling van alle mensen (en zoogdieren), wat we binnen krijgen via voeding en door de maag wordt opgenomen.

Toename schildklier-aandoeningen
Het ongecontroleerd vrijkomen van radio-actief jodium in het milieu, alsmede andere chemische stoffen die een verbinding aan gaan met jodium, kan een verklaring zijn waarom schildklier-aandoeningen expantioneel zijn toegenomen de laatste decennia.

Je ziet het niet, je voelt het niet, je proeft het niet
Straling verspreidt zich immers door het hele ecosysteem, alhoewel het zich in eerste instantie, bij het ongecontroleerd vrijkomen ervan, concentreert in het gebied rondom een kerncentrale. Maar ook op verdere afstand hoor je het niet, zie je het niet, proef je het niet, ruik je het niet, en voel je het ook niet, behalve bij hele hoge doseringen.

Jodiumpillen?
Er bestaat een kans dat schildklier-aandoeningen nóg meer zullen toenemen bij degenen die radio-actief jodium ongemerkt binnenkrijgen. En met misschien ook een lichte aantasting van andere organen zoals I-131 dat te zien geeft (zie scinti-scan in deel 1 van RAI). Geloof me, een lijdensweg is het. Jodiumpillen zijn echter niet een afdoende pleister op de wonde voor straling die vrijkomt bij een kernramp of het lekken van straling na langdurige opslag.

Andere radio-actieve stoffen
Bij een kernramp bij een centrale, of een ramp met kernafval bij een berging of tijdens transport, komen immers ook andere vormen van straling vrij, waar voorlopig nog geen jodiumpilletje tegen gewassen is. Verbruikte splijtstof bevat grote hoeveelheden radio-actief uranium, plutonium, cesium en tal van andere isotopen. Deze soorten straling verspreiden zich op een andere manier door het lichaam (hopen o.a. op in de ruggegraat, zie deel 2 over RAI).

Hoe lang straalt het?
Er is laag- middel- en hoog stralingsafval. Middel-actieve straling zijn bijvoorbeeld cesium Cs-134 met een halveringstijd van 2 jaar, en cesium Cs- 137 met een halveringstijd van 30,2 jaar.

Er zijn volgens wetenschappers ook extreem hoge radio-actieve stoffen zoals cesium Cs-135, waarvan men berekent heeft dat de halfwaardetijd 2,3 miljoen jaar is, zo ook voor het langstlevende isotoop van Jodium: I-129 met een halveringstijd van 15,7 miljoen jaar (waarna het vervalt door B-verval naar de stabiele isotoop xenon-129), en Thorium-232 met een halfwaardetijd van 14 miljard jaar.

Ikzelf kan mij overigens vrij weinig voorstellen bij zo’n enorm lange periode. Het is door ons mensen met een gemiddelde levensverwachting van zo rond de 80 jaar gewoon niet te overzien.

Hoe nu verder?
Of bovengenoemde halfwaardetijden echt zo langdurig zullen uitwerken kunnen we technisch gesproken misschien pas na deze eonen van tijd verifiëren. Volgens de Centrale Organisatie Voor Radioactief Afval (COVRA), produceert hoog radio-actief afval geen warmte meer na 100 jaar koeling. In Nederland omvat de opslag hiervan een hoeveelheid van 68 m3. In de kerncentrale te Borssele wordt elk jaar echter 10 ton aan kernafval geproduceerd.

Green Peace?
Volgens de internationale milieu organisatie Greenpeace, straalt hoog radio-actief afval nog voor zo’n 240.000 jaar. De hoog radio-actieve isotopen vormen dus een gevaar zolang als er nog geen secure opslag is voor de komende duizenden jaren, alsmede wanneer er bij de productie van kernenergie in de centrales iets misgaat.

Met straling dienen we dus nog zorgvuldiger om te gaan dan we nu doen (zo kunnen we ons bijvoorbeeld afvragen of berging vlak bij zee in Nederland wel zo verstandig is, of wat al langer aan de gang is in Duitsland: met radio-actieve opslag in ondergrondse lekkende zoutkoepels). En daarnaast dient stralingsafval dus langdurig secuur opgeborgen te worden om verder te laten vervallen tot stabiele isotopen.

Passende Maatregelen
Derhalve is het raadzaam om passende maatregelen te nemen, ookal weten we nu nog te weinig over hoe straling zich in de hele verre toekomst zal gedragen. Beter het zekere voor het onzekere nemen, toch? Stichting LAKA, documentatie- en onderzoekscentrum over kernenergie, vindt hoog radio-actief kernsplijtings afval, wat tot 200.000 jaar blijft stralen, dan ook het grootste gevaar:

“Een bijkomend probleem is dat het gedurende deze enorm lange tijdsspanne veel warmte blijft afgeven, waar de opslag-omgeving ook op reageert. Bovendien is die tijdspanne zo enorm lang dat natuurrampen en andere catastrofes niet zijn uit te sluiten. Kortom, veel te veel problemen. De productie van al dat afval moet meteen stoppen: Alle kerncentrales en andere kernfabrieken moeten dicht.”

Opslag Waar?
Kernenergie is dus een grote bedreiging voor onze planeet en alle daarop levende wezens. Dit type straling kan een spoor van vernieling achter zich laten gedurende ten minste duizenden jaren.

De opslag van kernafval is ook heel duur, dat komt omdat de containers waar de straling in zit, om de zoveel tijd vervangen moeten worden. Anders kan de straling doordringen in het isolatiemateriaal waardoor het zou gaan lekken in de buitenwereld. Sterker nog, zowel de containers, als het isolatie materiaal, als de omgeving van de bergingsruimte, raken na verloop van tijd besmet en dienen zelf ook weer opgeborgen te worden.

Stabiele gebieden
Gezien het toegenomen aantal aardbevingen, het ‘fracken’ op mondiale schaal, het stijgende water van oceanen door smeltende gletsjers en poolkappen, alsmede toegenomen cyclonen en hurricanes, stortregens, modderstromen, bosbranden en ‘what not’, zijn weinig gebieden geografisch stabiel. Er zijn dus maar weinig gebieden geschikt voor eeuwen durende opslag.

Eeuwen durend
Welke gebieden zijn geschikt voor opslag? Even een eerste ruime inschatting: Geschikt zijn hoger gelegen gebieden met stabiele aardlagen op rotsformaties. Niet geschikt zijn: eilanden, grond onder of vlak boven zeeniveau of bij rivierbeddingen, gebieden waar gaswinning plaatsvindt of waar er risico voor aardbevingen is.

Dobbelsteentjes
En echt niemand wil de straling bergen in zijn of haar achtertuin. Volgens Vladimir Megre echter, is het beter om stralingsafval te verdelen in piepkleine porties. Deze kunnen volgens hem per hectare in een minimale hoeveelheid 9 meter ondergronds opgeborgen worden. Zijn suggestie is om dit in het midden van elke hectare te doen.

Wanneer iedereen dit doet, ontstaat er dus geen clustering van opslag bij grenzen van hectare-domeinen, en meer grootschalig bij de grenzen van landen. Dit spreidt het risico dat tijdens een milieuramp of andere onvoorziene omstandigheden, door schade aan de opslagruimte en de beschermende omhulling van de radio-actieve straling, een grote hoeveelheid straling zou kunnen lekken in het milieu. Dat zou desastreus zijn voor al het leven op Aarde.

Verspreide opslag
Zo’n verspreide opslag is echter heel erg duur. Stel dat in de nabije toekomst elke hectare één minuscuul beetje aan straling krijgt voor eeuwen-durende opslag. Laten we zeggen in het formaat van een dobbelsteen. Hoe vaak per jaar of om de hoeveel jaren dient het gecontroleerd te worden? En hoe vaak in de zoveel jaren dient het beschermende omhulsel te worden vernieuwd? Vragen waar stralings-deskundigen wellicht antwoord op weten.

NU of nooit
Gezien het huidige klimaatprobleem, wat denk je, zullen we de planning voor spoedige uitvoer van dit plan NU op de agenda zetten? Zowel politici en professionals van verschillende disciplines zijn hiermee gemoeid. Maar ook het buitengewoon bijzondere Nederlandse volk.

Kosten en baten
Laten we eerst het stralings-afvalprobleem afdoende behandelen, en dus naar ieders tevredenheid uitgevoerd hebben, en pas daarná weer nieuwe kerncentrales bouwen. Zeker weten dat niemand dat laatste meer zal willen.

De over de extreem lange tijd verspreide kosten van berging van stralingsafval, zijn buitengewoon in het nadeel ten opzichte van de korte termijn baten. En bovendien zadelen wij de volgende generaties er mee op en wassen wij onze handen in onschuld? Voorwaar, straling is geen sinecure! Daarom de vraag, wat voor een stralende toekomst wij onszelf en de planeet toewensen?

Als de alarmen afgaan
Dan is het te laat. Laten we wel wezen. En dat zal in tijden van stormen, overstromingen, aardbevingen en zware langdurige striemende regenval geen prettig gehoor zijn. Helemaal als we weten dat we kernrampen hadden kunnen voorkomen door tijdig maatregelen te nemen. Zoals gezegd, transporteer al het radio-actief afval naar gebieden bij voorkeur 30 tot 40 meter boven zeeniveau gebaseerd op stabiele onderliggende rotslagen en verdeel het in kleine porties over heel grote gebieden.

Paraat of te laat?
Fouten maken is menselijk en we hoeven ons maar de desastreuze kernramp bij Fukushima te herinneren op 11 maart 2011 en we weten dat een en ander NIET geheel ondenkbaar is. De dramatische gevolgen ervan zijn nu nog steeds niet te overzien.

Maar tegenwoordig zijn zowel grote stormen, als aardbevingen nog nauwkeuriger te voorspellen dan voorheen. Wellicht is het raadzaam om bij het minste geringste signaal of twijfel met betrekking tot een weersverwachting van een storm of aardbeving, de kernreactoren uit te schakelen, al is het maar voor een tijdelijke stop? (mocht men niet tot volledige ontmanteling willen of kunnen overgaan dus).

Tijdig ingrijpen
Mensen die in deze branche werkzaam zijn, zowel werknemers als leidinggevenden, zouden een aparte taak toebedeeld kunnen krijgen of vrijwillig op zich nemen om tijdig in te grijpen. Misschien kunnen er zo duizenden tot miljoenen mensenlevens gered worden, en de natuur behouden blijven. Het kan niet anders.

Leg het maar uit
Kunnen we er voor zorgen dat het stralingsafval evenredig wordt verdeeld over duizenden hectaren landbouwgrond verspreid over grote gebieden? Kunnen we er voor zorgen dat in de duizenden jaren erna, er een eenvoudig logistiek systeem komt om de radio-actieve capsules tijdig te vervangen? En kunnen we deze daarna weer opnieuw inkapselen en bergen, inclusief de omringende grond van de bergingsruimten? En wat dat kost? Ja, héél veel geld. Véél meer dan wat het ons heeft opgebracht. Maar ja, leg het maar uit aan je achter- achter- achter- enzovoort kleinkinderen als je hen voor het gemak maar even vergeet.

Ideetje
En bovendien, kunnen we ook gewoon de productie stopzetten? Daarnaast nog even een ideetje van Margreetje: Kunnen we de lasten van de ontmanteling van centrales samen dragen? Want aan de marktwerking van onze huidige economie kunnen we de kerncentrales toch niet langer meer aan hun lot overlaten, of wel? Dus bij deze richt ik me vooral op degenen die hiervoor een ruim budget hebben en bij voorkeur vrijwillig willen doneren.

Wat denk je ervan om de namen van de mensen te noteren die gulle giften doen hiertoe? (ook voor bijdragen van mensen met een klein budget om van te leven). Wat mij betreft laten we een dankbetuiging met de namen van deze mensen graveren in goud, zodat eeuwen later dit nog gelezen kan worden. Dán heeft het goud nog een oprechte ethische waarde, want eten of drinken kan je het niet.

It depends
Ach, en we kunnen het natuurlijk ook nog gewoon aan het toeval overlaten! Nietwaar? Net zoals de bijwerkingen van mijn medische behandeling toendertijd. De organisatie ‘The International League Of Atomic Women’ beweert over de medische behandeling met het isotoop I-131 het volgende: ‘It depends where it all lands’.

Diverse factoren
Dit refereert aan de straling die zich oncontroleerbaar verspreidt in het lichaam en wat per persoon nogal kan verschillen. Bij I-131 hangt het immers niet alleen af van de grootte van de dosering, maar ook hoeveel voorraad jodium er in het lichaam aanwezig is, of dat er bijvoorbeeld sprake is van jodium-deficiëntie. (Bovendien, voor de ervaringsdeskundigen onder ons, een schildklier uptake scan kan een dag later al een heel andere uitslag geven).

Andere uitwerking
Bij deze specifieke medische behandeling geldt ook nog dat de dosering een andere uitwerking kan hebben bij mensen die geen schildklierfunctie meer hebben, bijvoorbeeld na operatieve verwijdering van de schildklier. De straling zal dan niet langdurig in de weefsels en organen verblijven en het lichaam snel verlaten, omdat het I-131 niet gekoppeld wordt aan schildklierhormoon.

Behandelprotocol?
Er is overigens geen empirisch onderzoek gedaan naar het effect van deze medische behandeling op de korte en lange termijn. Behalve bij proefkonijnen. En ook niet naar alle onderlinge verschillen en differentiaties die optreden bij verschillende condities en omstandigheden. Er bestaat ook geen officiële erkenning en een medisch behandelprotocol voor mensen met letselschade door radio-actief jodium (of andere vormen van straling).

Op Wereldniveau
Ook op wereldniveau is niet precies te voorspellen hoe de verschillende radio-actieve stoffen zich zullen gedragen na een paar eeuwen. Laten we allemaal maar hopen dat het mee zal vallen. In de eerste week van April 2020 ontstonden er echter bosbranden in het gebied rondom Tjernobyl (waar een kernramp is geweest in 1986). Vrij ongewoon voor de tijd van het jaar aangezien wij ons hier op het noordelijk halfrond in de eerste lentemaand bevinden.

Wij zullen voortgaan
Door de intensieve branden werd echter een verhoogde radio-activiteit in de lucht gemeten. Maar daarmee is de radio-activiteit niet geblust. Het komt gewoon weer ergens anders terecht. Met een sterke wind erbij hebben we nog een radio-actieve storm te pakken ook. En waar komt het allemaal terecht? Het maakt me heel verdrietig dit soort nieuwsberichten te zien en te horen. En daarom heb ik besloten ook dit derde deel in de RAI reeks te publiceren.

Óók voor onze maatschappij hanteer ik derhalve het motto van
The International League Of Atomic Women:

‘We may as well move forward, because we can’t go back’.

RAI 1 – MY STORY
RAI 2 – WHAT IS IT?
RAI 3 – NUCLEAR ENERGY
You are here
Back to MENU