WATER

MANAGEMENT

Chemische resten circuleren wereldwijd in het gehele ecosysteem, door ondermeer: verbranding en lozing van chemicaliën in de lucht en oppervlakte wateren, gedumpt afval, reinigingsmiddelen, verf, landbouwgif, mestresten, kunstmest, straling waaronder electromagnetisch en radioactieve stoffen, medicijnresten en plastic.

Volgens de organisaties ‘Sea First’ en ‘The Ocean CleanUp’ zijn er in onze oceanen zelfs zo’n 80.000 verschillende chemische stoffen aangetroffen, en drijven er naar schatting wereldwijd méér dan 5 triljoen stukjes plastic in de oceanen. Het is dus belangrijk dat wij onze leefwijze drastisch veranderen door te kiezen voor natuureigen stoffen.

Maar ook de watercyclus is wereldwijd verstoord. Zo zien wij periodes van langdurige droogte afgewisseld door overstromingen. Dit vormt een gevaar voor onze leefgebieden en bossen wereldwijd, onze watervoorziening en voedselproductie. Hoe kunnen wij hier als individu het beste mee om gaan? Wellicht is een complete analyse van het probleem van watervervuiling en de verstoorde watercyclus, verhelderend om tot een consensus te komen.

OCEANEN

The Ocean CleanUp heeft proefmetingen gedaan in de Grote Oceaan, waar een enorm veld van plastic afval drijft, zo groot als 3 x Frankrijk. Dit bestaat voor 94% uit microplastic (0,05CM > 0,5CM). Door defragmentatie onder invloed van de zon en het zoute zeewater, valt het plastic in steeds kleinere stukjes uiteen.

Wat doet verontreiniging met ons zeewater? Tijdens omzettingsprocessen absorberen algen chemicaliën waarbij zij zuurstof verbruiken. Door de grote hoeveelheid chemicaliën neemt ook de hoeveelheid aan algen toe, en daarmee het zuurstofverbruik. Hierdoor verstikt het overige oceaanleven.

Middels geofysisch onderzoek van de Universiteiten East Anglia (UEA) en Oman’s Sultan Qaboos, zijn metingen verricht in de Arabische Zee over een gebied van duizenden kilometers. Met behulp van twee onderwater robots ‘Seagliders’, werd het zuurstofgehalte gemeten gedurende 8 maanden, en doorgegeven via satelietverbindingen. Een zeegebied groter dan Schotland bevat geen zuurstof meer.

Deze ‘zuurstofarme zones’, soms zelfs ‘dood-water zones’ genoemd, ontstaan in vervuild zeewater wat daardoor is opgewarmd. Hierbij komt méér stikstof oxide (N2O) vrij dan normaal. Dit broeikasgas (of ‘lachgas’) is 300 keer sterker dan CO2. Het houdt de warmte in de Aarde atmosfeer vast. Computersimulaties voorspellen dat deze zones in de oceanen wereldwijd zullen toenemen.